top of page

هفته پناهنده 2022: مهاجرین در هند، به دور از امنیت و آینده

جهان تنها ادعا دارد که منتظر می باشد اما آنها منتظر چه حوادثی در افغانستان و برای افغانها می باشند تا کمکی نمایند؟ از اقتصاد فروپاشیده تا مهاجرینی که در دور و نزدیک جایی برای ماندن ندارند و راهی برای رفتن نیز برای ایشان دیده نمی شود. سازمان ملل قدمی برنمی دارد تا مردم بتوانند معیشت خویش را در داخل افغانستان تامین نمایند و از سوی دیگر نمی خواهد به حمایت از مهاجرین بپردازد در حالی که هیچ یک از کشورهای همسایه، منطقه و یا جهانی علاقه ای به میزبانی از مهاجرین و پناهندگان را ندارند. روز پناهنده 2022 نیز به پایان می رسد اما این روز برای سازمان ملل و دیگر نهادهای مربوطه تنها برای پناهندگان اروپایی اهمیت دارد وگرنه امنیت مهاجرین در خارج از افغانستان به خصوص در کمپ ها و کشورهای همسایه بیشتر از داخل افغانستان در خطر هست. آیا مهاجری که نمی تواند نان برای خوردن بیاید، جان او در خطر نیست؟
بیست جون روز جهانی پناهنده می باشد. از 2021 تاکنون حوادث مختلفی در افغانستان و جهان به وقوع پیوست که باعث موجی از مهاجرت ها گردید اما در حالی که کشورهای دور و نزدیک بی رحمانه ترین و ظالمانه ترین رفتارها را با پناهندگان دارند اما از جهت دیگر پناهندگان اوکراینی را با آغوش باز پذیرایی می نمایند. ما در رسانه مقشوش به مدت یک هفته به وضعیت پناهندگان از آسیا تا اروپا می پردازیم
خبرنگار مقشوش همراه احمد ضیا غنی مصاحبه کرده است. آقای غنی رئیس کمیته انسجام امور پناهنده گان و پناهجویان افغان در هند می باشد

هفته پناهنده 2022: مهاجرین در هند، به دور از امنیت و آینده

مقشوش: از روز جهانی پناهنده 2021 تا امروز حوادث مهمی در افغانستان اتفاق افتاد که باعث موجی از مهاجرتها گردید. در این مدت وضعیت پروسه پناهندگی افغانها در هند چه تغییری نموده و تا چه اندازه وضعیت برای پناهندگان بدتر گردیده است؟
بعد از تغییر حکومت در افغانستان ما شاهد موجی از مهاجرت ها بودیم اما هندوستان با توجه به شرایطی که داشت، این میزبانی را قبول نکرد. دولت هند از روز پانزده آگوست سال پیش تمام پروازها و ویزه های بند نمود و محدودیت ها در این مدت به حدی بود که دیپلومات های افغان نیز نمی توانستند به هند سفر نمایند. در این مدت ما هیچ مهاجر نویی نداشتیم و فقط آن عده از دانشجویان افغان که در هند درس خوانده بودند و راهی برای بازگشت به وطن نداشتند پس در پروسه پناهندگی سازمان ملل ثبت نام نمودند
تا به حال کدام تغییری در وضعیت مهاجرین در هند بوجود نیامده است. ما تلاش کردیم تا انسجامی میان مهاجران افغان بوجود بیاوریم همچنین به دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان رفتیم و از آنها خواستیم تا در پروسه پناهنده پذیری سرعت بخشند. پروسه پناهندگی به حدی ضعیف بود که مهاجر تا شش سال منتظر می ماند تا فقط از او مصاحبه گرفته شود. بعد از چندین شبانه روز دادخواهی به ما قول هایی دادند و خوشبختانه در این مدت کمی روند پروسه پناهندگی بهبود یافته است. همچنین بخشی از خدمت این دفتر را نیز بعد از دوازده سال از سر گرفته شده که می توان به توزیع کمک های غذایی، دوا و... اشاره نمود. این کمک ها حقوق اولیه مهاجرین می باشند که در این سالها از مهاجرین دریغ گردیده بود. پروسه پذیرش آن عده از مهاجرین که در کشورهای دیگر فامیل داشتند و از طریق اسپانسر می رفتند، اتفاقا آن پروسه سرعت گرفت مثلا مدت زمان پروسه اسپانسر از کانادا که بیست و چهار ماه طول می کشید به هشت ماه کاهش یافت
با این حال پروسه پذیرش پناهنده در هند به کندی پیش می رود و هر پناهنده شرایط لازم برای کسب آن را ندارد. در یک سال اخیر وضعیت پناهندگان از منظر اقتصادی و معیشتی بسیار خراب گردیده است. فرصت برای کار مهاجرین وجود ندارد و از منظر تحصیل نیز مشکلات بیشتری اتفاق افتاده و بخش کمی توانسته اند فرزندان خویش را در مکاتب دولتی ثبت نام نمایند که آن مکاتب نیز در وضعیت بسیار بدی قرار دارند و به درستی آموزش نمی دهند همچنین در مکاتب دولتی خبری از توجه به صحت نیست و شاگردان مریض و سالم کنار هم می نشینند

مقشوش: چه شد که کمیته انسجام امور پناهنده گان و پناهجویان افغان در هند را تاسیس گردید و در یک سال اخیر چه اقداماتی برای بهبود وضعیت پناهندگان افغان در هند داشته اید؟
شخصا مبتکر ایجاد کمیته بودم و از سال 2012 که به اینجا آمدم، دیدم در اینجا خبری از اتفاق میان افغانها نیست و دور از یکدیگر زندگی می نمایند. نهادهای بین المللی در قبال مهاجرین کدام کاری انجام نمی دهند و خود مهاجرین نیز شناختی نسبت به حقوق خویش ندارند. در نتیجه افغانها را جمع نمودیم و شوراهای مهاجرین را ایجاد کردیم. در میان شش منطقه ای که مهاجرنشین می باشند، انتخابات برگزار نمودیم و نمایندگان توانا و فهمیده را از میان ایشان انتخاب کردیم و با همراهی نمایندگان کمیته انسجام مهاجرین را ایجاد کرده و به دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان نیز معرفی نمودیم
در گذشته در هند کمیته های دیگری نیز شکل گرفته بود اما به طور رسمی ثبت نگردیده و کدام هدفی نداشتند. مهاجرینی که در کمیته انسجام فعالیت دارند، اتفاقا هر یک از ایشان توانایی و ظرفیت های خوبی نیز برخورد دار می باشند پس ایشان را جذب نمودیم تا بتوانیم به طور اساسی از حقوق خویش دادخواهی نماییم و با ایجاد کمیته توانستیم در سالهای اخیر دستاوردهای خوبی را نیز داشته باشیم
هر چند دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان اتفاقا از زمان شیوع کرونا جفای بزرگی در حق مهاجرین نمود چرا که درهای خود را بست و هیچ کمکی به مهاجرین در دوران شیوع کرونا انجام نداد. ما به پیش سازمان های خیریه فعال در هند رفتیم و از ایشان درخواست کمک کردیم. آن نهادها نیز کمک های محدود صحی و غذایی برای مهاجرین دادند. همچنین در دوران اوج شیوع کرونا به خاطر نبود امکانات مهاجرین مصاب به کرونا در خانه از دنیا می رفتند پس با مشکلات بسیار ایشان را دفن می نمودیم. آن زمان واقعا صحرای محشر بود اما توانستیم کمک های خوبی ارائه دهیم. امروزه دفتر سازمان ملل از ما حساب می برد چون می داند که بیست و یک هزار مهاجر ساکن در هندوستان با یکدیگر همصدا می باشند
ما هیچ گاه دست از دادخواهی برنمی داریم و هر ماه یکبار با دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان جلسه داریم و هر زمانی که می بینیم که دفتر به خواسته های ما گوش نمی دهد پس به دادخواهی روی می آوریم. با این حال نهادهای مربوطه کدام توجه ای به مهاجرین ندارند و وظایف خویش را انجام نمی دهند. نهایت بعضی کارها را به صورت نمایشی انجام می دهند. خوشبختانه از طرف دولت هند کدام محدودیتی برای اعتراضات ما وجود ندارد
بعضی از دادخواهی های ما از طریق فضای مجازی می باشد. ما از منظر اطلاع رسانی در وضعیت بسیار خوبی قرار داریم چون می توانیم در ظرف یک دقیقه یک موضوع مهم را به گوش تمام مهاجرین برسانیم تا یک واکنش خوب داشته باشیم

مقشوش: با توجه به وضعیت فعلی پناهندگان و جاگیری ایشان همچنین صحبت معروف شما که پناهندگان افغان در هند نه جایی برای ماندن دارند و نه راهی برای رفتن، به نظرتان تا روز جهانی پناهنده 2023 چه وضعیتی را برای پناهندگان پیش بینی می نمایید و تا چه اندازه ممکن است که وضعیت بدتر شود؟
سوال بسیار خوبی می باشد چرا که هر کسی با من مصاحبه داشته از وضعیت حال و گذشته پرسیده است. تا جایی که من تجربه دارم و به پلان های دولت میزبان و دفتر سازمان ملل در امور پناهندگی نگاه می کنم، می بینم که کدام امیدی برای بهبود وجود ندارد. احتمالا وضعیت بدتر خواهد شد چرا که هیچ راه حلی برای مهاجران افغان وجود ندارد تا به معیشت خویش بپردازند. در جلسه یک ماه قبل با سازمان ملل در امور پناهندگان اتفاقا به ما گفتند که دیگر نمی توانند بسته های غذایی را در میان مهاجرین توزیع نماییم. آنها به ما چارتی نشان دادند که در آن نشان می داد، حامیان مالی چهل فیصد کمتر به اینها کمک می نمایند
در آخر می گویم که در حال حاضر تمرکز دادخواهی های ما روی این موضوع هست تا چگونه دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان و دیگر نهادها را متقاعد نماییم که مهاجرین افغان ساکن در هند با توجه به پالیسی های دولت هیچ گاه اجازه اقامت موقت و یا حتی کار را به دست نخواهند آورد. دولت هند بارها اعلام نموده که به مهاجرین مسلمان هیچ اجازه ای نمی دهند هر چند در این تبعیض آشکار به مهاجرین دیگر مذاهب مثل هندو، مسیحی و... فرصت های خوبی وجود دارد
ما می خواهیم جامعه جهانی صدای ما بشنود چون آنها معتقد هستند که هندوستان جای مناسب برای مهاجرین است اما واقعیت امر دیگریست و در اینجا سرنوشت ما معلوم نیست، فرصت برای آموزش اولاد وجود ندارد و مهاجرین حقوق اساسی خویش را ندارد. اگر معیارها این است که جان مهاجر در خطر باشد اتفاقا مهاجرین در هند مورد تهدید قرار دارند و از آنجایی که شغلی ندارند پس نانی برای خوردن نیز به دست نخواهند آورد پس آیا تهدید بزرگتر از این وجود دارد؟

احمد سهیل احمدی
22.6.22

bottom of page