سرگردانی های کمپ و دیپورت غیر عادلانه

مقشوش: در این سال اخیر که شیوع کرونا وضعیت عادی را مختل نموده است، وضعیت پناهندگان در کمپ های مختلف اروپایی در یک سال اخیر تا چه اندازه بهبود یا بدتر شده است؟
در مجموع از زمان شیوع کرونا وضعیت هر روزه بدتر می گردد. به خصوص برای پناهندگانی که در کشورهای حوزه بالکان مثل صربستان و یونان اقامت دارند. واقعا در آنجا حقوق انسانی و بشری رعایت نمی گردد. ما در نهادهای مدافع حقوق پناهندگان نگران بوده و هستیم که پناهندگان قربانی بزرگ شیوع کرونا شوند. می ترسیم که بیماری در کمپ های مختلف شیوع گردد و واقعا جلوگیری از این اتفاق بسیار سخت است
در بیشتر کمپ ها زندگی حداقلی برای انسان ها مهیا نیست. امکانات اولیه از جمله تغذیه، صحت و سرپناه مناسب در کمپ ها وجود ندارد.در تماس هایی که همراه پناهندگان و فعالان مدنی داشته ام، واقعا وضعیت نگران کننده و بد را گزارش داده اند. امیدوار هستم که نهادها، مدافعین و مراجع مربوطه کار جدی تری برای مقابله با شیوع کرونا انجام دهند
از آنجایی که کمپ ها آلوده هستند و میکروب های مختلف شایع می باشند همچنین پناهندگان اجازه ندارد تا از کمپ خارج شوند، این موارد وضعیت را بدتر می کند. متاسفانه اکثر کشورهایی که ادعای دفاع از حقوق بشر دارند، نمی فهمم که چرا بسیار خودسرانه از این مشکلات چشم پوشی می کنند. مثلا در یونان و به خصوص جزایر آن پیشتر نهادهای مدنی کمپ موریا را جهنم نامیده بودند چرا که وضعیت مردم بسا دشوار و در خطر گزارش شده بود. در کمپ ها حتی دوا برای سردرد هم وجود ندارد

مقشوش: در یک سال اخیر حوادث بدی از جمله آتش سوزی کمپ پناهندگان در بوسنی، موریا و... همچنین برخورد بد کشتی فرانتکس با پناهندگان اتفاق افتاده است، به نظر شما تا چه اندازه دولت ها مقصر بوده اند؟
به یقین. متاسفانه با پناهندگان در مجموع به خصوص در قبال اتباع افغانستان بدرفتاری می شود. از زمان امضای توافق نامه میان دولت افغانستان و اروپا در موضوع پذیرش پناهندگان اخراجی به بعد دست و پای افغانان بسته شده و راه برای احقاق حقوق همه پناهندگان ناممکن گردیده است
در این سالها هموطنان بسیاری را در مسیر مهاجرت از دست داده ایم که مسئول این جنایت نیز سیاست دولت ها بوده است. به خصوص کشور یونان و ترکیه همیشه از سوی جامعه جهانی و اتحادیه اروپا به عنوان مکانی برای اسکان و پذیرش پناهندگان به شمار می آیند اما این کشورها از کمک های مالی انبوه سواستفاده نموده و مطمئن هستیم که حتی پنج فیصد آن کمک ها را خرج پناهندگان نکرده اند. یونان از 2018 تاکنون حدود سه میلیارد یورو از اتحادیه اروپا و جامعه جهانی به خاطر پذیرش پناهندگان کمک دریافت نموده اما وضعیت به گونه ای است که پناهندگان قربانی می گردند
پناهندگان به خاطر بحران های امنیتی، سیاسی و اقتصادی که در وطن آنها وجود دارد مجبور گشته اند تا خطرات مهاجرت را به جان بخرند و امید دارند تا به یک کشور امن برسند. مثلا وضعیت مهاجرین و خدماتی که برای ایشان در ترکیه داده می شود، اصلا قابل قبول نیست چرا که این کشور پول گزافی می گیرد. ترکیه تنها کاری که انجام می دهد این است که پناهندگان را نام نویسی می کند تا شمار مهاجران افزایش یابد در نتیجه پول بیشتری از اتحادیه اروپا طلب نماید. اما از لحاظ ارائه خدمات یونان و ترکیه در حد صفر است. وطنداران ما در ترکیه کنار جاده و یا در پارک می خوابند هر چند در آنجا نیز آنها را اذیت می کنند اما خبری از کمپ برای پناهندگان نیست و اکثر پناهندگان با هزینه شخصی زندگی می کنند. پولیس وقتی پناهندگان را دستگیر می کنند، آنها را کتک می زد و در نقطه دور افتاده رها می کند

مقشوش: آیا شما موافق هستید که با شیوع کرونا خفقان در کمپ های پناهندگان و سانسوری خبری آنها بیشتر شده است؟
قطعا. من در سال 2019 در ماه اکتبر به یونان سفر نمودم. در آنجا مشکلات مردم از جمله بلاتکلیفی شان را به چشم دیدم. ماموران کمپ عین دیکتاتور با پناهندگان رفتار می کنند اما وضعیت ضد بشری را از چشم خبرنگاران و رسانه ها دور نگه می دارند. هیچ خبرنگاری اجازه ندارد بدون موافقت مسئولان کمپ با پناهندگان مصاحبه کند. مسئولان اجازه می دهند تا خبرنگاران از بخش کوچکی در کمپ تصویر تهیه نمایند که در آنجا تعدادی خانواده سوری در کانکس زندگی می کنند و وضعیت کمی بهتر از دیگر بخش هاست
اگر در بخش دیگری از کمپ مسئولان خبرنگاران را می دیدند، قطعا کمرا را ضبط می کردند و ژورنالیست ها را تهدید می نمودند. وقتی خبرنگار از کمپ خارج می شود موبایل، کمرا و دیگر وسایل اش را چک می کنند تا کوچک ترین خبری از راز کمپ ها به بیرون درز نگردد
پناهندگان به من خبر داده اند که وقتی با خبرنگاری مصاحبه نموده ایم، فردای آن روز مسئولان تمام امکانات را از ایشان دریغ کردند و رفتار ضد انسانی با ایشان بعد از آن رویداد داشته اند

مقشوش: به نظر شما چرا در میان پناهندگان این نگرانی رشد کرده که در محاکم آلمان پرونده پناهندگی افغانان بیش از پیش رد می شود؟
متاسفانه در بخش درخواست ها و تقاضاهای پناهندگی تصمیم انسانی گرفته نمی شود. این تصمیم ها براساس قوانین جدید و توافق هایی است که اصلا به حقوق پناهندگان توجه نمی کند. افغانستان در سال 2018 با اتحادیه اروپا توافق نمود بعد از آنکه درخواست پناهندگی افغانان رد می شود، اروپا می تواند افغانان را بدون قید و شرط به افغانستان دیپورت نماید. با وجود این که کشور از لحاظ امنیتی و اقتصادی در وضعیت بدی قرار داشته و دارد
هر چند ما فعالان امور پناهندگان اعتراض ها و انتقادات بسیاری انجام دادیم تا شاید این توافق نامه لغو گردد اما لغو نشد. اتحادیه برای پذیرش پناهندگان اخراجی به افغانستان کمک نمود اما دولت کمترین امکاناتی برای زندگی پناهندگان در کشور مهیا نساخت و با اخراجیان صادق نبود. در نتیجه اکثر اخراجی ها در وضعیت بدتر از گذشته به سرمی برند
از آنجایی که در سال 2021 این توافق نامه تمدید می گردد امیدوار بودیم تا حداقل دولت افغانستان در مسئله حقوق پناهندگان بهتر بحث گردد. متاسفانه در تمدید موارد دیگری نیز اضافه شده مثلا قبلا وقتی قرار بود اخراجیان به کشور دیگر دیپورت شوند، تیم امنیتی که آنها را تا مقصد همراهی می نمود باید ویزا می گرفتند اما الان این شرط را نیز لغو کرده اند. در نتیجه در توافق نامه جدید وضعیت سخت تر نیز گردیده است

احمد سهیل احمدی 9.6.21