وقایع فراموش ناشدنی و خبرنگاران امور مهاجرت

مقشوش: از تابستان سال گذشته تا کنون قوانین سخت و حوادث ناگواری برای پناهندگان اتفاق افتاده است، به نظر شما رسانه ها مثل مهاجر پرس تا چه اندازه توانسته اند عمق این فجایع را بیان کنند و به گوش جهانیان برسانند؟
خوشبختانه یا متاسفانه باید بگویم که ما همیشه اخباری را منتشر می کنیم که ناگوار هستند. در حوادثی مثل دریاچه وان که کشتی پناهندگان در دریاچه غرق شد و باعث گردید تا صد پناهنده مفقود گردند هر چند شصت تن را یافتند. همچنین حادثه مرز افغانستان که چندین مهاجر بیگناه زنده زنده سوختند و در آخر در قضیه آتش سوزی کمپ موریا می توانم با جرئت ادعا نمایم که ما در رسانه مهاجر پرس به عنوان اولین رسانه آن خبرها را منتشر کردیم. خیلی ها در لحظات اول این خبرها را باور نداشتند
در اینجا می خواهم از خبرگزاری ها، مسئولان و افرادی که در حوزه مهاجرت فعالیت می کنند، گلایه نمایم چرا که ما با همه مکاتبه داشتیم. ما به وزیر مهاجرین، خارجه و... ایمیل زدیم. همچنین به خبرگزاری های مهم مثل بی بی سی اخبار را فرستاده ایم آن طور باید و شاید که می بایست پوشش می دادند و یا به سرعت منتشر می کردند اما عمل ننمودند. انگار در این موضوع بی تفاوت هستند. در خیلی از موارد با چند روز تاخیر و زمانی که خبر همه جا پخش گردید آن زمان تازه واکنش نشان دادند
در اصل باید یاد کنیم که خبرگزاری ها انحصاری زیر دست تعداد محدودی اداره می شوند که آن افراد نیز از اخبار برای منبع درآمد، جهت گیری سیاسی و... استفاده می کنند. آنها نمی خواهند تا مثل ما اخبار را منتشر نمایند بلکه به صورت کنترل شده و اصلاح شده منتشر می کنند
در لحظات دشوار دوستانی حضور داشتند که ما آنها را به سر صحنه فرستادیم و از حوادث فیلم برداری کردند و می خواهم از آنها نیز یاد نمایم

مقشوش: به نظر شما عکس یا تصویر پناهندگی چگونه هست و دوست دارید تا چه عکسی را برای ما توصیف نمایید تا به کمک آن پناهندگی را تعریف کنیم؟
در تمام عکس های دنیای پناهندگی شخص یا اشخاصی را می بینیم که در حالت عمیق در به دری قرار دارند. آنها یا پشت میله ها و سیم خاردارها قرار دارند و یا پشت دیوارهای بلند بلاتکلیف هستند. در تصاویر مذکور آسمان ابری و غروب تلخ وجود دارد و در حالی که دست پناهنده از زمین و زمان کوتاه هست اما هدفی که او دارد تا حد امکان ناممکن می باشد. راه ها همیشه بسته است

مقشوش: اگر قرار باشد یک خبر درباره دنیای پناهندگی منتشر نمایید، چه تیتری سریع و بلافاصله در ذهن شما می آید؟
تیتری را باید انتخاب نمایم که عمق فاجعه را نشان دهد. وقتی می گوییم که در کدام حادثه هشتاد تن غرق شدند، شاید برای مردم اهمیتی نداشته باشد ولی جان چند ده همنوع از دست رفته است. تیتر غرق شدن ده ها پناهجو به ذهن من می آید

مقشوش: اگر قرار باشد جلوی دوربین بنشیند و خبری از دنیای مهاجرت را بخوانید، این خبر را با چه جمله و دیالوگی بیان می کنید؟ تا مخاطب بفهمد که شما درباره پناهندگان صحبت می کنید.
قابل توجه پناهجویان و مهاجران، در کشور ترکیه یا یونان و... حادثه دیگری اتفاق افتاد

مقشوش: در این مدت که خبرنگار حوزه پناهندگی بودید، چه تجربه های شیرین و یا تلخی داشته اید، لطفا چند مورد برای ما شرح دهید؟
همان طور که شما از کلمه عمق فاجعه صحبت کردید، سازمان ملل در سال پیش اعلام نمود که از سال 2014 تا 2020 بیش از بیست هزار نفر در دریای مدیترانه غرق شده اند. اما فرض می کنیم که تا به حال این رقم به سی هزار نفر رسیده است
نام هفده هزار و سیصد و شش نفر از قربانیان با ذکر نام ولد روی طومار به طول چندین متر بارها نوشته گردیده و به جاهای مهم مثل دادگاه لاهه، سازمان ملل و... فرستاده شده است
بهترین و شیرین تری که خاطره من قطعا استقبال مردم اروپا از مهاجرین می باشد که خوشبختانه در تاریخ ثبت شد. این اتفاق را تمام مردم دنیا دیدند که مردم عامه در این مسیر از مهاجرین استقبال کردند و هیچ موقع فراموش نخواهد شد
متاسفانه خاطرات تلخ بسیاری داشته ام از جمله خبر حادثه دریاچه وان می توانم یاد کنم. کمک ناخدای کشتی نجات یافته بود و به عنوان اولین نفر گزارش داد که من در کشتی بودم و کشتی غرق گردید. این خبر را هیچ وقت از یاد نخواهم برد. به خاطر این خبر تا صبح نتوانستم بخوابم. در مورد حادثه آتش سوزی مرز افغانستان بدون شک معامله دولت مردان ما قطعا دردآورتر از خود حادثه بود

احمد سهیل احمدی 29.9.21