top of page

امید خفه شده

اگر در اینترنت درباره پناهنده و مهاجرت جست و جو کنیم بی شک هزاران هزار گیگابایت عکس و فیلم یافت می شود اما هیچ یک واقعیت سختی راه پناهندگی را بازگو نمی کند و برای مخاطب مبهم است چرا که به چشم و از نزدیک ندیده است. پناهندگان برای آینده بهتر از مرزها، جاده های بی انتها و دریاهای طوفانی می گذرند اما در کمپ های یونان مثل موریا زندانی می شوند تا فقط با رویای آزادی زندگی کنند
دردهای پناهجویان بسیار دردناک است اما آنها حتی به اینترنت قوی دسترسی ندارند تا صدای خویش را به جهانیان برسانند. در این روزهایی که کرونا جهان را خفه کرده است، اگر کانکس ها آتش بگیرد و یا پناهجویان در دریا غرق هم شوند، باز هم ما صدای آنها را نمی شنویم. میلیون ها انسان در اروپا در خانه به دور از کرونا محبوس هستند اما دولت یونان ده ها هزار پناهجو را از کمپ هایی که به جهنم معروف هستند، به بیرون می اندازند تا در پارک های آتن به دور از فاصله اجتماعی سلامت آنها به خطر بیافتد
خبرنگار مقشوش با بنفشه حیدری از کمپ موریا تلفنی مصاحبه کرده است. در این مصاحبه درباره وضعیت زنان و اقشار آسیب پذیر، صحت عامه، و کرونا در کمپ موریا، آینده پناهجویان بعد از قبولی، نقاشی، پروژه امید گفتگو کرده ایم

امید خفه شده


مقشوش: خانم حیدری، کرونا بیماری همه گیر جهانی در یونان نیز شایع بوده و هست. مسئولان کمپ موریا کدام توجه و کمکی در دوران شیوع کرونا کرده اند؟
کمک خاصی جز اینکه کمپ موریا را قرنطینه کرده اند و اجازه نمی دهند که پناهجویان از کمپ خارج شوند و یا توریست ها از خارج به داخل کمپ بیایند. یک سری بنر درباره ویروس کرونا در کمپ نصب کرده اند تا درباره ی کرونا به مردم هشدار بدهند. برعکس دولت، سازمان های خیریه به طور هفتگی صابون و ماسک برای پناهجویان می آورند. در این مدت کل اداره های مربوط به پناهندگی تعطیل گردیده و کارهای مربوط به پروسه پناهندگی متوقف شده است
در کمپ مردم کرونا را جدی گرفته اند. پناهجویان نگرانی و تشویش بسیاری دارند از اینکه ویروس کرونا وارد کمپ بشود چه عواقب بدی خواهد داشت. با توجه به وضعیت اسفبار بهداشت، صف های دستشویی و غذاخوری طولانی و خیلی شلوغ است. در حمام و سرویس بهداشتی، مواد شوینده حتی در دسترس نیست. یک سری کمک هایی سازمان های حامی پناهندگان داشته اند از جمله اینکه صف های دیگری هم برای غذا ایجاد کردند تا شلوغی و ازدحام کمتر شود

مقشوش: وضعیت صحت و درمان در کمپ چطور است؟
در حالی که جمعیت کمپ بسیار بیشتر از حد مجاز است ولی فقط یک درمانگاه بزرگسالان و کودکان با همراهی پزشکان بدون مرز برقرار است که برای 24 هزار پناجو کافی نیست. درمانگاه هم تقریبا دارویی برای تداوی به پناهجویان تجویز نمی کند. فقط در شرایط بسیار حاد و بحرانی برگه به دست پناهجو می دهند تا به بیمارستان خارج از کمپ بتواند بروند. از نظر درمانگاه زنان حامله یا آسیب پذیری که وضعیت بحرانی دارند، اجازه می یابند که به بیمارستان بروند و یا از درمانگاه دارو بگیرند. دکتران به اکثریت بیماران پناهجو توصیه می کنند که آب بیشتر بنوشید

مقشوش: مسئولان کمپ موریا برای اقشار آسیب پذیر کدام کمکی می کنند؟
تنها کاری برای اقشار آسیب پذیر انجام می دهند این است که آنها را به خارج کمپ منتقل می کنند. آنها را به کمپ های بهتر، سرزمین اصلی، یا در هتل و جای دیگری اسکان می دهند. زنان و دختران بی سرپرست، خانواده هایی که عضو معلول دارند و یا اینکه پناهجو مریضی خیلی حاد قلبی، روحی و روانی داشته باشند تا آنها را از موریا خارج کنند
بخشی به نام سکشن سی برای دختران و پسران کمتر از 17 سال و زنان بی سرپرست در کمپ موریا قرار دارد که آنها را در آنجا اسکان می دهند. این بخش از باقی خیمه ها فاصله دارد و کانکس های بزرگتری وجود دارد
بیشتر پناهجویان در کمپ موریا شرایط یکسانی دارند اما پناهجویانی که در جنگل خیمه برپا کرده اند نسبت به بقیه شرایط بدتری دارند. پناهجویان جدید دیگر نمی توانند در داخل کمپ خیمه برپا کنند چرا که دیگر جایی نمانده است و به خاطر تراکم جمعیت مجبور می شوند در جنگل ساکن شوند
پناهجویان در جنگل خیمه و خانه های چوبی می سازند. آنها از آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی و غذاخوری دور هستند. برای اینکه به داخل کمپ بیایند باید مسیر طولانی را پیاده رونی کنند که در روزهای بارانی بسیار سخت است
در این یک سالی که در کمپ موریا هستم واقعا کمپ خیلی شلوغ شده است. جاده هایی که مسیر رفت و آمد بود اما الان در سمت راست و چپ مسیر خیمه برپا هست و فقط مسیرهای باریکی مانده است. در این یک سال عملا داخل کمپ پُر شده است. یک سال قبل بیرون از کمپ در جنگل هیچ خیمه ای نبود. متاسفانه در این مدت تراکم بیشتر شده اما تعداد سرویس بهداشتی و... تغییری نکرده است

مقشوش: دولت یونان برای پناهندگانی که قبولی گرفته اند کدام آینده ای را فراهم می کند و پناهندگان بعد از قبولی چه کار باید کنند؟
هیچ کس دوست ندارد در یونان بماند اما به خاطر اینکه مرز های جلوتر بسته است و اینکه ما وارد خاک یونان شده ایم، مجبور هستیم به دولت یونان درخواست پناهندگی بدهیم. دولت یونان هم در صورتی که صلاح ببیند، پناهندگی را قبول می کند
دولت یونان هیچ برنامه ای برای آینده پناهندگان ندارد و تنها کاری که بعد از اعلام قبولی انجام می دهند این است که مهر آیدی بر روی سه برگه های پناهندگی می زنند. در شرایط خیلی خاص هم آیدی کارت پناهندگی و پاسپورت اعطا می کنند. دولت یونان کمک مالی به پناهجویان را بعد از قبولی قطع می کند و در این شرایط کرونا پناهجویان باید از کمپ خارج بشوند و تمام هزینه ها بر گردن آنهاست. اما سازمان های حامی پناهندگان کمک هایی از جمله مبلغی برای اجاره خانه و حمایت مالی به مدت شش ماه انجام می دهند. در کنار این کلاس های آموزش زبان و مهارت های زندگی در اجتماع یونان را برای قبول شدگان برگزار می کنند
قبل از قرنطینه کمک مالی دولت به مدت شش ماه بعد از مهر آیدی هم ادامه داشت و بعد از این مدت پناهجو باید کمپ را ترک می کرد. بعد از قرنطینه اوضاع سخت تر شده است. در جزیره لسبوس بعد از گرفتن مهر آیدی، قرارداد کاری یا خانه را به اداره پناهندگی جزیره نشان می دهیم تا آنها برای اخذ پاسپورت و آیدی کارت اقدام کنند. بعد از قرنطینه کارهای آیدی کارت و پاسپورت در کمپ انجام نمی دهند
طبق قوانین یونان پروسه پناهندگی برای هر عضو بالای سن خانواده جدا محسوب می شود. در این شرایط برادرم دو بار مصاحبه او رد شده است. برای او سه گزینه وجود دارد: برگه ترک خاک یونان بگیرد و از یونان برود، پروسه پناهندگی را راجستر کند و از ابتدا نام نویسی کند تا پروسه را شروع کند و یا وکیل خصوصی یونانی بگیرد تا پرونده اش بررسی شود
من و مادرم در این مورد صحبت کردیم که یکی اعضای خانواده ما مشکلی دارد، فعلا قبول کرده اند که در کمپ بمانیم اما کمک های مالی دولت قطع شده است اما برادرم هم بعد از ردی دوم دیگر کمکی نمی گیرد

مقشوش: چقدر نقاشی کمک می کند تا روح پناهنده آرام شود و چه حرف های ناگفته ای را در تابلوی نقاشی بیان می کنید؟
هنر خیلی کمکم کرده است تا زندگی بهتری داشته باشم. قبل از عضویت در پروژه امید به افسردگی مبتلا شده بودم و بعد از عضویت به آینده بیشتر خوشبین هستم
از کودکی به نقاشی علاقه داشته ام و در حال حاضر بیشتر نقاشی هایی که کشیدم درباره کودکان جنگ هست. کودکانی که در افغانستان کشته شده اند و یا به خاطر جنگ، ناامنی و فقر فرهنگی آسیب دیده اند. از تابلوهای نقاشی من استقبال زیادی شده و توریست های زیادی درباره دلیل ترسیم جنگ از من سوال کردند
کودکانی که ترسیم کرده ام اکثر چهره ی خندانی دارند. به خاطر این است که کودکان معصوم و پاک هستند در نهایت مشکلات هم می خندند و بی پروا به زندگی می نگرند
چشم ها در نقاشی ها برایم اهمیت دارند، چرا که در نگاه اول آنها را می بینیم و با آنان ارتباط برقرار می کنیم و می توانیم شادی، غم و... را از چشم های فرد مقابل بخوانیم. چشم هایی که کشیدم، استقامت و رنج دیدگی را نشان می دهند. در نقاشی های سیاه قلم خواستم غم و احساس رنج دیدگی را بیشتر نشان بدهم
احمد سهیل احمدی 13/8/20

bottom of page