بوسنی یخبندان پناهندگان

مقشوش: از چه زمانی به یونان رسیدید؟ چه واقعیت هایی در کمپ موریا مشاهده کردید و چرا تصمیم گرفتید که از یونان خارج شوید؟
برج نه سال گذشته میلادی به جزیره لسبوس رسیدم و حدود هفت ماه در کمپ موریا بودم. وضعیت موریا نسبت به بوسنی خیلی بدتر بود. در موریا حتی خیمه ها هم کوچک بودند و به خاطر شلوغی کمپ مجبور بودم که در جنگل خیمه را برپا کنم. پناهندگان به آب شرب دسترسی راحتی نداشتند چرا که خیلی وقت ها لوله کشی خراب بود. باید مسافت زیادی را تا لوله آب پیاده می رفتم اما در زمستان آب لوله ها بسیار سرد بود. خبری از حمام و دستشویی مناسب نبود. زمستان را در چنین کمپی به سر بردم که حتی امنیت هم نبود. پلیس یونان هیچ دخالتی برای سرکوب نزاع ها و اختلافات نداشت و عقب می ایستادند تا خود پناهجویان اختلاف را رفع کنند. وضعیت موریا عملا جهنم بود و دولت یونان درخواست های پناهندگی را رد می کرد. دیگر چاره ای نداشتم جز این که پول هنگفتی به قاچاقبر بدهم تا اسناد هویتی مشابه برایم آماده کند و مرا شبانه از طریق کشتی به آتن ببرد
یک ماهی در آتن بودم. از آنجا هم راه افتادیم و به سمت اروپای غربی آمدیم. اما فعلا در بوسنی مانده ام. همه پناهنده ها وقتی از کشور خویش خارج می شوند، عملا جان خود را بر کف دست می گذارند تا به اروپا بیایند. پناهنده نمی تواند بلاتکلیفی و وضعیت بد کمپ را تحمل کند و بماند آن هم وقتی که هیچ آینده روشنی برایش در یونان نیست

مقشوش: قاچاقبر چطور شما را به بوسنی آورد و چرا در بوسنی ماندید؟
قاچاقبر ما را سوار قطار کرد. قبل از آنکه به ایستگاه پلیس برسیم ما را از قطار پیاده کرد و مجبور ساخت تا مسافت طولانی را پیاده روی کنیم تا به مقدونیه رسیدیم. فقط بیست دقیقه با ماشین جلو آمدیم و بعد از آن دوباره پیاده روی کردیم. بعد چند ساعت پیاده روی یک شب در شهری ماندیم. بعد از آن قاچاقبر ما را تا بوسنی آورد. تا امروز نزدیک به چهار ماه در کمپ سارایوو بوسنی هستم. از وقتی که زمستان آمده و وضعیت به خاطر کرونا بدتر شده، عملا راه ها بسته است. امید دارم که در سال نو وضعیت بهتر شود تا بتوانم جلوتر بروم. از دیگر پناهندگان شنیده ام که پلیس کرواسی وقتی پناهنده را می گیرد، چند نفری چنان کتک می زنند که پناهنده بیچاره تا یک هفته از جایش نمی تواند بلند شود

مقشوش: آیا در بوسنی درخواست پناهندگی داده اید؟
نه خیر در اینجا موقت هستم. در بوسنی برای ما کارت صادر کرده اند و با آن کارت به ما غذا می دهند. اتفاقا وضعیت پناهندگی در بوسنی بدتر از یونان هست. بعد از شش ماه تا یک سال بلاتکلیفی بیشتر درخواست ها را رد می کنند. قبلا شنیده ام که وضعیت بهتر بوده است. اما مسئولان فعلی بدتر رفتار می کنند

مقشوش: آیا امید ها و آرزوهایی که پیش از مهاجرت داشته اید، اتفاق افتاده است؟
وقتی مهاجرت را شروع کردم اصلا نمی دانستم که وضعیت تا این قدر وخیم و خراب هست. مشکلات اینجا را فقط پناهندگان درک می کنند. اگر از اینجا بخواهیم به ایتالیا برویم باید کم کم دوازده روز در کوهستان با یک کوله پیاده روی کنیم تازه اگر زنده بمانیم و پلیس مرزی هم جلوی ما را نگیرد

مقشوش: چه امکاناتی در کمپ سارایوو دارید و واقعیت های زندگی در کمپ چیست؟
وقتی پناهنده ای رفیقی در این کمپ داشته باشد کمی وضعش بهتر هست اما پناهنده تنها و غریب مجبور هست که زمستان را در خیمه های تابستانی سپری کند. وقتی باران می آید، کف خیمه پُر از آب می شود. عملا بخواهی در خیمه بایستی پایت در گِل و لای و کثافت گیر می کند
از میان پناهندگان کمپ کارگر می پذیرند و به پناهنده های کارگر کارت هم صادر می کنند تا بروند و در قریه و راه آهن را تمییز کنند. اما داخل کمپ زودتر از یکی دو هفته یک بار تمییز نمی کنند و مجبور هستیم که بپذیریم

مقشوش: آیا لباس، ماسک و دیگر لوازم اولیه را در این روزها که کرونا شیوع یافته است برای شما پناهندگان می دهند؟
فقط یک دفعه به پناهنده کمک می کنند و در سیستم هم ثبت می کند که دفعه دیگری وجود ندارد. روز اولی که رسیدم به من یک جفت کفش، لباس و پالتویی داد که پشم هایش به پوست می چسبد. قبلا ماسک هم می دادند اما آخرین بار یک ماه قبل ماسک بین پناهجویان پخش کردند. از لوله آبی که اینجا قرار دارد، هم می نوشیم، حمام می کنیم و می شوییم. خبری از آب گرم هم نیست. دعا کنید که از اینجا برویم
احمد سهیل احمدی 23.1.21