سالها سرگردانی مهاجرین در پاکستان

ظلم اول: از وقتی که مرکل صدراعظم پیشین آلمان اعلام نمود که با اهدای روغن و برنج نگذاریم تا مهاجرین به اروپا بیایند و اتحادیه اروپا با اهدای پول به دو کشور همسایه افغانستان خواست تا جلوی موج مهاجرت جدید را بگیرد. عملا در این قصه اروپا بعد از ترکیه و یونان حالا کشورهای دیگر را هم به محبس مهاجرین تبدیل نمود تا اگر مهاجرین اعتراض نمایند، صدای ایشان به نهادهای مدعی حقوق پناهندگان نرسد و در برزخ حقوق بشر یعنی کشورهایی مثل پاکستان خفه گردند. از غرب تنها روی کاغذ به مهاجرین افغان اشاره می کند. نهادهای مربوطه مثل سازمان ملل به خاطر اینکه پاکستان چارچوب های مربوطه در کنوانسیون مهاجرت را نپذیرفته است پس سکوت نموده و چشم های خویش را می بندد. مهاجرین به جایی رسیده اند که باید کفن بپوشند تا خبر وضعیت ایشان پخش گردد

ظلم دوم: وقتی مهاجرین بعد از مشکلات بسیار قرار هست از پاکستان بروند و به هدف خویش یعنی پناهندگی کشورهای غربی برسند، پولیس پاکستان دست از سر ایشان برنمی دارد و با بهانه های واهی باعث می شود تا بلیط طیاره بسوزد و مهاجرین بعد از چند روز بلاتکلیفی رشوت بدهند تا شاید از واقعیت سیاه پاکستان رها گردند. واقعیت پاکستان را مهاجرین از نقطه صفر مرزی مشاهده می کنند که پولیس از یک سو رشوت از تمام مهاجرین خواه با پاسپورت و یا خواه بدون پاسپورت می گیرد و و از سوی دیگر وقتی هر دو ماه یکبار برای مهر خروج به مرز برمی گردند کابوس برای ایشان تکرار می گردد. درست است که مردم عامه پاکستان نگاه بدی به مهاجرین ندارند و تنها برای ایشان عجیب هست که چرا مهاجرین در اوضاع فعلی دست به مهاجرت می زنند با این حال خبری از حقوق انسانی برای مهاجرین در پاکستان نیست و اگر بخواهند اعتراض نمایند اولین مشکل ایشان پولیس و حکومت پاکستان هست. به واقعیت بی سانسور پاکستان خوش آمدید

مهاجرین جدید بعد از ده ماه دیگر پولی برای ایشان باقی نمانده و از آنجایی که کاری برای ایشان وجود ندارد پس اجبارا مجبورند که در جاده ها شب را صبح نمایند. هر چند در این مدت مهاجرین به وظایفی تن داده اند که خود مردم پاکستان حاضر نیستند آن شغل ها را بر عهده بگیرند. در چنین شرایطی مهاجرین حتی نمی توانند کدام اعتراضی داشته باشند چون اعتقاد دارند که خبری از امنیت با توجه به روابط فعلی افغانستان و پاکستان وجود ندارد. آنها نمی خواهند کسی ایشان را بشناسد پس هر مصیبتی را تحمل می نمایند

احمد سهیل احمدی
30.6.22